XOŞBƏXTLİK NƏ DEMƏKDİR???

Yəqin ki, yaşından, başından və yaşayışından asılı olmayaraq, hamını bu sual düşündürür. Və bunlar artıqca, bu sualın cavabı da zənginləşir. Məsələn orta məktəbdə oxuyan yeniyetmə universitetə girməyi, universitetdə oxuyan gənc isə istədiyi qızdan sevgi görməyi xoşbəxtlik sayır. Universiteti bitirən gənc yaxşı maaşlı bir işə girməyi, şəxsi maşın sürməyi, artıq ailə quran, ya da bu prosesə hazırlaşan gənc isə oğul atası və fərdi mənzil sahibi olmağı xoşbəxtliyin zirvəsi sayır. Mənim kimi yaşlı adamlar isə can sağlığını və övladların firavanlığını xoşbəxtlik sayır və nəvə toyu görmək arzusu ilə yaşayır. 

Bəlkə, xoşbəxtliyin mənası onun adında yazılıb?! Axı məşhur fikir və dövlət adamı Uinston Çörçill də deyir ki, siz insanlara cansağlığı, sağlamlıq arzulamayın, var-dövlət, şöhrət də arzulamayın. Siz insanlara yalnız və yalnız bəxt, qismət arzulayın. "TİTANİK"də üzənlərin sağlamlığı yetərincə, var-dövləti və şöhrəti də yox deyincə vardı. Ancaq bədbəxt idilər, xoşbəxt olmaq üçün onların qisməti, bəxti çatmırdı...

Deməli, xoşbəxt adamlar həyatda əli gətirən, yəni bəxti taleyinə bələdçilik edənlərdir?! Axı, onlar qumar oynasalar, bir gecədə 3 dəfə 3 tuz çıxararlar, bir ildə iki dəfə lotoreyada cekpot udarlar, yolda gedən yerdə 100 dollar taparlar. Kasıb qızı alarlar, atası “Həsən ağanın qohumu” çıxar. Amma bu adamlar həmin adamlardır ki, ildə bir dəfə evləri yanar, ildə iki dəfə yol qəzasına düşərlər, küçədə təsadüfən atılan güllə bunlara dəyər. 50 yaşına çatmamış 50 xəstəlik taparlar, “lotoreyada udduqlaı” və bəxtddən qazandıqları da həkimə, dərmana gedər. Bir sözlə, hər sahədə bəxtləri gətirər. Onlara xoşbəxt demək olarmı?

Bəs, sizin kimi, mənim kimi adi adamlar?! Kart oynayarıq, gecədə bir dəfə mast gəlməz, ömrümüz boyu lotoreya alarıq, bir dəfə udmarıq. 5 il Universitet oxuyarıq, diplomu kara gəlməz, ömür boyu pul yığıb işlənmiş maşın alarıq, motoru yaxşı işləməz. Biz əli gətirməyən adamlarıq. Amma Allaha şükür, yolda maşın bizi vurmur, evimiz yanmır, güllə atılan yerdə, hətta küçədə biz olmuruq. Doğrudur, heç zaman yerdən pul tapmırıq, amma heç itirmirik də. Bəxtmiz yüksək mənsəbdən, zəngin gəlirdən yan keçdiyi kimi, pis xəstəlikdən də həmişə uzaq olur. Allah verən ruzini özümüz yeyə bilirik, son qəpiyimizi həkimə, dərmana xərcləmirik. Belə çıxır ki, əsl xoşbəxtlər elə bizik?!

Düşünürəm ki, xoşbəxtliyin xətti hardasa ortadan keçir. Bəxtinə həyatda əli gətirən və əli gətirməyənlərin yaxşı cəhətləri düşənlər xoşbəxtdirlər. Xoşbəxt adam, heç olmasa ömründə bir dəfə lotoreyada udur, amma bir dəfə də pis xəstəliyə tutulmur. Olsun ki, varı-dövləti, şanı-şöhrəti istədiyi qədər olmur, amma onu istəyən, dəstəkləyən ailəsi olur. Səhər işə, axşam evə tələsir. Allahın verdiyi ruzini ağız ləzzəti ilə yeyir, nəvələrin toyunu ömür ləzzəti ilə gözləyir. Bir sözlə, bəxtinə şükr edir, nəfsi ilə mübarizədə, bir qayda olaraq, qalib gəlir. 

Bəxtinə həyatda əli gətirən və əli gətirməyənlərin pis cəhətləri düşənlər isə bədbəxtdirlər. Allah bizdən uzaq eləsin... 

Qalib ARİF